Hitlerov novi antiporedak

Kada je pri kraju Titove vladavine Komunistička partija počela da gubi monopol nad javnim mnjenjem i kontrolu nad prošlošću, ljudi su želeli da znaju šta se doista dešavalo početkom četrdesetih godina XX veka i dotadašnja neprikosnovena dogma postepeno je dovođena u pitanje. Nakon raspada Jugoslavije, revizionizam je tu dogmu uništio i doveo do nekontrolisane rehabilitacije i stavljanja desničarskih, antikomunističkih i fašističkih pokreta u istu vreću, predstavljajući ih sve kao žrtve „antisrpskog“ ili „antihrvatskog“ komunizma. Kao reakcija na taj revizionistički talas ponovo se rađa vera u idealizovani titoizam, zajedno s verom u njegove idealizovane početke u Drugom svetskom ratu. Mnogi preživeli učesnici su dali svoju verziju tog rata; većina arhivskih podataka sada je raspoloživa. Stevan Pavlović koristi te podatke, kao i istraživanja istoričara objavljena na drugim jezicima, da bi došao do saznanja šta se na tom prostoru stvarno događalo. On postavlja više pitanja nego što daje odgovora, nastojeći da dâ preglednu i hronološku analizu složenih ali međusobno povezanih ratnih dešavanja u periodu 1941–1945, za vreme kratkog ali tragičnog perioda Hitlerovog propalog „novog poretka“, na teritoriji koja više nije bila Kraljevina Jugoslavija a još nije postala Federativna Narodna Republika Jugoslavija, ali koja je svakako bila „bivša Jugoslavija“.