Poezija, Božidar Kovačević

Božidar Kovačević je pesme objavljivao u svim značajnijim časopisima i listovima pre i posle Drugog svetskog rata (Srpski književni glasnik, Misao, Beogradski dnevnik, Novosti, Preporod, Narod, Budućnost, Venturiamentes, Raskrsnica, Pokret, Naša domovina, Vijenac...).

Kovačević je od prvih kritičara smatran samosvojnim pesnikom, koji je pretrpeo vrlo malo uticaja raznih pesničkih i književnih škola. Prve pesme napisao je kao neoromantičar. Iako su stihovi bezazleno dečački, nostalgični i elegični, nekada razigrani na Brankov način, u njima se nalazio ritam beogradske govorne melodije. Ta melodija, nevesele i puste mladosti, stalno izložena stranim izrazima i uticajima posle Prvog svetskog rata, ostala je sačuvana u potpunosti u Kovačevićevoj poeziji. Zbog toga je njegova poezija i posle Drugog svetskog rata kao samostalna, gradska i uticala na mlade pesnike. Traženjem nehajnosti u gradskoj vrevi uticala je i na druge pesnike njegove generacije.